ความหมายของโภชนาการ อาหาร และสารอาหาร

โภชนาการ โดย นายแพทย์วิชัย ตันไพจิตร การได้อาหารที่เพียงพอและถูกสัดส่วนเป็นสิ่งจำเป็นที่สุดสำหรับมนุษย์ เพื่อให้มีสุขภาพที่แข็งแรงประเทศใดก็ตามที่ประชาชนที่กินดี ย่อมมีภาวะโภชนาการที่สมบูรณ์และได้เปรียบ มีขุมพลังในการพัฒนาประเทศ ถ้าหากประชาชนสนใจและเข้าใจในเรื่องโภชนาการ สามารถนำความรู้ที่ได้รับไปประยุกต์ใช้เป็นประโยชน์ในชีวิตประจำวันของตนเองและครอบครัวแล้ว จะเป็นกำลังสำคัญในการแก้และลดปัญหาทุพโภชนาการ ที่ประเทศไทยเราประสบอยู่

ความหมายของโภชนาการ อาหาร และสารอาหาร โภชนาการ (nutrition) หมายถึง อาหาร (food) ที่เข้าสู่ร่างกายคนแล้ว ร่างกายสามารถนำไปใช้เป็นประโยชน์ในด้านการเจริญเติบโต การค้ำจุนและการซ่อมแซมส่วนต่างๆของร่างกาย โภชนาการมีความหมายกว้างกว่าและต่างจากคำว่าอาหาร เพราะอาหารที่กินกันอยู่ทุกวันนี้มีดีเลวต่างกัน อาหารหลายชนิดที่กินแล้วรู้สึกอิ่ม แต่ไม่มีประโยชน์ หรือก่อโทษต่อร่างกายได้ ถ้านำเอาอาหารต่างๆมาวิเคราะห์ จะพบว่ามีสารประกอบอยู่มากมายหลายชนิด โดยอาศัยหลักคุณค่าทางโภชนาการทำให้มีการจัดสารประกอบต่างๆ ในอาหารออกเป็น ๖ ประเภท คือ โปรตีน (protein) คาร์โบไฮเดรต (carbohydrate) ไขมัน (fat) วิตามิน (vitamin) เกลือแร่ (mineral) และน้ำ สารประกอบทั้ง ๖ กลุ่มนี่เองที่เรียกว่า "สารอาหาร" (nutrient) ร่างกายประกอบด้วยสารอาหารเหล่านี้ และการทำงานของร่างกายจะเป็นปกติอยู่ได้ก็ต่อเมื่อได้สารอาหารทั้ง ๖ ประเภทครบถ้วน

โปรตีน โปรตีนเป็นสารอาหารชนิดหนึ่งที่ร่างกายขาดไม่ได้ ถ้านำเอาโปรตีนมาวิเคราะห์ทางเคมี จะพบว่าประกอบด้วยสารเคมีจำพวกหนึ่งเรียกว่า กรดอะมิโน (amino acid) ซึ่งแบ่งได้เป็น ๒ พวก คือ ๑. กรดอะมิโนจำเป็น เป็นกรดอะมิโนที่ร่างกายสร้างไม่ได้ ต้องได้จากอาหารที่กินเข้าไปเท่านั้น กรดอะมิโนที่อยู่ในกลุ่มนี้มีอยู่ ๙ ตัว คือ ฮิสติดีน (histidine) ไอโซลิวซีน (isoleucine) ลิวซีน (leucine) ไลซีน (lysine) เมไทโอนีน (methionine) เฟนิลอะลานีน (phenylalanine) ทรีโอนีน (threonine) ทริปโตเฟน (tryptophan) และวาลีน (valine) ๒. กรดอะมิโนไม่จำเป็น เป็นกรดอะมิโนที่นอกจากได้จากอาหารแล้ว ร่างกายยังสามารถสร้างได้ เช่น อะลานีน (alanine) อาร์จินีน (arginine) ซีสเตอีน (cysteine) โปรลีน (proline) และไทโรซีน (tyrosine) เป็นต้น เมื่อโปรตีนเข้าสู่ลำไส้ น้ำย่อยจากตับอ่อนและลำไส้จะย่อยโปรตีนจนเป็นกรดอะมิโนซึ่งดูดซึมเข้าสู่ร่างกาย ร่างกายนำเอากรดอะมิโนเหล่านี้ไปสร้างเป็นโปรตีนมากมายหลายชนิด โปรตีนแต่ละชนิดมีส่วนประกอบและการเรียงตัวของกรดอะมิโนแตกต่างกันไป หน้าที่ของโปรตีน โปรตีนมีบทบาทสำคัญต่อร่างกายอยู่ ๖ ประการ คือ ๑. เป็นสารอาหารที่จำเป็นต่อการเจริญเติบโตไขมันและคาร์โบไฮเดรตไม่สามารถทดแทนโปรตีนได้เพราะไม่มีไนโตรเจนเป็นองค์ประกอบ ๒. เมื่อเติบโตขึ้น ร่างกายยังต้องการโปรตีนเพื่อนำไปซ่อมแซมเนื้อเยื่อต่างๆที่สึกหรอไปทุกวัน ๓. ช่วยรักษาดุลน้ำ โปรตีนที่มีอยู่ในเซลล์และหลอดเลือด ช่วยรักษาปริมาณน้ำในเซลล์ และหลอดเลือดให้อยู่ในเกณฑ์ที่พอเหมาะ ถ้าร่างกายขาดโปรตีน น้ำจะเล็ดลอดออกจากเซลล์และหลอดเลือดเกิดอาการบวม ๔. กรดอะมิโนส่วนหนึ่งถูกนำไปสร้างเป็นฮอร์โมน เอนไซม์ สารภูมิคุ้มกัน และโปรตีนชนิดต่างๆ ซึ่งแต่ละตัวมีหน้าที่แตกต่างกันไป และมีส่วนทำให้ปฏิกิริยาต่างๆ ในร่างกายดำเนินต่อไปได้ตามปกติ ๕. รักษาดุลกรด-ด่างของร่างกาย เนื่องจากกรดอะมิโนมีหน่วยคาร์บอกซีล (carboxyl) ซึ่งมีฤทธิ์เป็นกรด และหน่วยอะมิโนมีฤทธิ์เป็นด่าง โปรตีนจึงมีสมบัติรักษาดุลกรด-ด่าง ซึ่งมีความสำคัญต่อปฏิกิริยาต่างๆภายในร่างกาย ๖. ให้กำลังงาน โปรตีน ๑ กรัมให้กำลังงาน ๔ กิโลแคลอรี อย่างไรก็ตาม ถ้าร่างกายได้กำลังงานจากคาร์โบไฮเดรตและไขมันเพียงพอ จะสงวนโปรตีนไว้ใช้ในหน้าที่อื่น อาหารที่ให้โปรตีน อาจแบ่งโปรตีนตามแหล่งอาหารที่ให้โปรตีนออกเป็น ๒ พวก คือ โปรตีนจากสัตว์และโปรตีนจากพืช เมื่อพิจารณาถึงคุณค่าทางโภชนาการของอาหารที่ให้โปรตีน ต้องคำนึงถึงทั้งปริมาณและคุณภาพ คือ ดูว่าอาหารนั้นมีโปรตีนมากน้อยเพียงใด และมีกรดอะมิโนจำเป็นครบถ้วนหรือไม่ อาหารที่ให้โปรตีน น้ำหนักส่วนหนึ่งเท่านั้นที่เป็นโปรตีน และจากตารางจะเห็นว่าอาหารแต่ละชนิดมีโปรตีนไม่เท่ากัน โปรตีนจากนมและไข่ถือว่ามีคุณค่าทางโภชนาการยอดเยี่ยม เพราะมีกรดอะมิโนจำเป็นครบถ้วน ส่วนโปรตีนจากธัญพืชนอกจากมีปริมาณต่ำกว่าในเนื้อสัตว์และไข่แล้ว ยังมีความบกพร่องในกรดอะมิโนจำเป็นบางชนิด เช่น ข้าวขาดไลซีนและทรีโอนีน ข้าวสาลีขาดไลซีน ข้าวโพดขาดไลซีนและทริปโตเฟน ส่วนถั่วเมล็ดแห้ง แม้ว่าจะมีปริมาณโปรตีนสูง แต่มีระดับเมไทโอนีนต่ำ อย่างใดก็ตามโปรตีนจากพืชยังมีความสำคัญ เพราะราคาถูกกว่าโปรตีนจากสัตว์ และเป็นอาหารหลักของประชาชนในประเทศที่กำลังพัฒนา เพียงแต่ว่าต้องทำให้ประชาชนได้โปรตีนจากสัตว์เพิ่มขึ้น เพราะจะทำให้เพิ่มทั้งปริมาณและคุณภาพของโปรตีนที่รับประทานในแต่ละวัน ความต้องการโปรตีน คนเราต้องการโปรตีนในแต่ละวันมากน้อยเพียงใด ขึ้นกับปัจจัย ๒ ประการ คือ อาหารที่กินมีปริมาณและคุณภาพของโปรตีนอย่างไร และตัวผู้กินอายุเท่าไร ตั้งครรภ์หรือให้นมบุตรอยู่หรือเปล่า ตลอดจนมีอาการเจ็บป่วยอยู่หรือไม่ ความต้องการของโปรตีนลดลงตามอายุ เมื่อแรกเกิดเด็กต้องการโปรตีนวันละประมาณ ๒.๒ กรัมต่อน้ำหนักตัวหนึ่งกิโลกรัม ความต้องการดังกล่าวนี้ลดลงเรื่อยๆ จนกระทั่งตั้งแต่อายุ ๑๙ ปีขึ้นไป ต้องการโปรตีนเพียง ๐.๘ กรัมต่อน้ำหนักตัว ๑ กิโลกรัมต่อวัน ที่เป็นเช่นนี้เพราะเด็กต้องการโปรตีนไปสร้างเนื้อเยื่อต่างๆในการเจริญเติบโต ส่วนผู้ใหญ่แม้ว่าการเจริญเติบโตหยุดแล้ว แต่ยังต้องการโปรตีนไว้ซ่อมแซมส่วนต่างๆ ที่สึกหรอไป ส่วนหญิงตั้งครรภ์ต้องการโปรตีนเพิ่มขึ้นอีกวันละ ๓๐ กรัม เพื่อนำไปใช้สำหรับแม่และลูกในครรภ์ แม่ที่ให้นมลูกต้องกินโปรตีนเพิ่มอีกวันละ ๒๐ กรัม เพราะการสร้างน้ำนมต้องอาศัยโปรตีนจากอาหาร

อาหารที่มีประโยชน์ อาหารที่ให้โปรตีน อาหารที่ให้โปรตีน

คาร์โบไฮเดรต คาร์โบไฮเดรต จัดเป็นสารอาหารชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยธาตุคาร์บอน ไฮโดรเจน และออกซิเจน ในแต่ละโมเลกุลของคาร์โบไฮเดรตมีไฮโดรเจนและออกซิเจนอยู่ในอัตราส่วนสองต่อหนึ่ง สูตรทั่วไปของคาร์โบไฮเดรตคือCn H2n On คาร์โบไฮเดรตแบ่งออกเป็น ๓ ประเภท คือ ๑. โมโนแซ็กคาไรด์ (monosaccharide) เป็นคาร์โบไฮเดรตที่มีโมเลกุลเล็กที่สุด เมื่อกินแล้วจะดูดซึมจากลำไส้ได้เลย ไม่ต้องผ่านการย่อย ตัวอย่างของน้ำตาลประเภทนี้ได้แก่ กลูโคส (glucose) และฟรักโทส (fructose) ทั้งกลูโคสและฟรักโทสเป็นน้ำตาลที่พบได้ในผัก ผลไม้ และน้ำผึ้ง น้ำตาลส่วนใหญ่ที่พบในเลือด คือ กลูโคส ซึ่งเป็นตัวให้กำลังงานที่สำคัญ ๒. ไดแซ็กคาไรด์ (disaccharide) เป็นคาร์โบไฮเดรตที่ประกอบด้วยโมโนแซ็กคาไรด์ ๒ ตัวมารวมกันอยู่ เมื่อกินไดแซ็กคาไรด์เข้าไป น้ำย่อยในลำไส้เล็กจะย่อยออกเป็นโมโนแซ็กคาไรด์ก่อน ร่างกายจึงสามารถนำไปใช้เป็นประโยชน์ได้ ไดแซ็กคาไรด์ที่สำคัญทางด้านอาหาร คือ แล็กโทส (lactose) และซูโครส (sucrose) แล็กโทสเป็นน้ำตาลที่พบในน้ำนม แต่ละโมเลกุลประกอบด้วยกลูโคส และกาแล็กโทส (galactose) ส่วนน้ำตาลทรายหรือซูโครสนั้น พบอยู่ในอ้อยและหัวบีต แต่ละโมเลกุล ประกอบด้วย กลูโคสและฟรักโทส ๓. พอลีแซ็กคาไรด์ (polysaccharide) เป็นคาร์โบไฮเดรตที่มีขนาดโมเลกุลใหญ่ และมีสูตรโครงสร้างซับซ้อน ประกอบด้วยโมโนแซ็กคาไรด์จำนวนมากมารวมตัวกันอยู่ พอลีแซ็กคาไรด์ที่สำคัญทางอาหาร ได้แก่ ไกลโคเจน (glycogen) แป้ง (starch) และเซลลูโลส (cellulose) ไกลโคเจนพบในอาหารพวกเนื้อสัตว์และเครื่องในสัตว์ ส่วนแป้งและเซลลูโลสพบในพืช แม้ว่าไกลโคเจน แป้ง และเซลลูโลสประกอบด้วยกลูโคสเหมือนกัน แต่ลักษณะการเรียงตัวของกลูโคสต่างกันทำให้ลักษณะสูตรโครงสร้างต่างกันไป เฉพาะไกลโคเจนและแป้งเท่านั้นที่น้ำย่อยในลำไส้สามารถย่อยได้ น้ำตาลประเภทโมโนแซ็กคาไรด์และไดแซ็กคาไรด์เป็นน้ำตาลที่มีรสหวาน แต่มีรสหวานไม่เท่ากันน้ำตาลฟรักโทส กลูโคส และแล็กโทสมีความหวานเป็นร้อยละ ๑๑๐, ๖๑ และ ๑๖ ของน้ำตาลทรายตามลำดับ หน้าที่ของคาร์โบไฮเดรต คาร์โบไฮเดรตมีบทบาทสำคัญต่อร่างกายดังนี้ ๑. ให้กำลังงาน ๑ กรัมของคาร์โบไฮเดรตให้ ๔ กิโลแคลอรี คาร์โบไฮเดรตเป็นสารอาหารที่ให้กำลังงานไม่ต่ำกว่าร้อยละ ๕๐ ของแคลอรีทั้งหมดที่ได้รับในแต่ละวัน ชาวไทยในชนบทบางแห่งได้กำลังงานจากคาร์โบไฮเดรตถึงร้อยละ ๘๐ ๒. สงวนคุณค่าของโปรตีนไว้ไม่ให้เผาผลาญเป็นกำลังงาน ถ้าได้กำลังงานจากคาร์โบไฮเดรตเพียงพอ ๓. จำเป็นต่อการเผาผลาญไขมันในร่างกายให้เป็นไปตามปกติ ถ้าหากร่างกายได้คาร์โบไฮเดรตไม่พอจะเผาผลาญไขมันเป็นกำลังงานมากขึ้น เกิดสารประเภทคีโทน (ketone bodies) คั่ง ซึ่งก่อให้เกิดอันตรายต่อร่างกายได้ ๔. กรดกลูคูโรนิก (glucuronic acid) ซึ่งเป็นสารอนุพันธุ์ของกลูโคส ทำหน้าที่เปลี่ยนสารพิษที่เข้าสู่ร่างกายเมื่อผ่านไปที่ตับ ให้มีพิษลดลง และอยู่ในสภาพที่ขับถ่ายออกได้ ๕. การทำงานของสมองต้องพึ่งกลูโคสเป็นตัวให้กำลังงานที่สำคัญ ๖. อาหารคาร์โบไฮเดรตพวกธัญพืช เป็นแหล่งให้โปรตีน วิตามิน และเกลือแร่ด้วย อาหารที่ให้คาร์โบไฮเดรตและความต้องการคาร์โบไฮเดรต อาหารที่ให้คาร์โบไฮเดรตมีอยู่ ๕ ประเภท คือ ธัญพืช ผลไม้ ผัก นม ขนมหวานและน้ำหวานชนิดต่างๆ แม้ว่าโปรตีนและไขมันให้กำลังงานได้เช่นเดียวกับคาร์โบไฮเดรตก็จริง แต่อย่างน้อยที่สุด ผู้ใหญ่แต่ละคนควรกินคาร์โบไฮเดรตไม่ต่ำกว่า ๕๐-๑๐๐ กรัม เพื่อหลีกเลี่ยงผลร้ายจากการเผาผลาญโปรตีนและไขมัน ถ้าจะให้ดีร้อยละ ๕๐ ของกำลังงานที่ได้รับในแต่ละวันควรด้มาจากคาร์โบไฮเดรต

อาหารที่ให้คาร์โบไฮเดรต

ไขมัน ไขมัน หมายถึง สารอินทรีย์กลุ่มหนึ่งที่ไม่สามารถละลายได้ในน้ำ แต่ละลายได้ดีในน้ำมันและไขมันด้วยกัน ตัวอย่างของไขมันที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของคน คือ ไตรกลีเซอไรด์ (triglyceride) และคอเลสเทอรอล ส่วนใหญ่ของไขมันที่อยู่ในอาหาร คือ ไตรกลีเซอไรด์ ดังนั้น เมื่อพูดถึงไขมันเฉยๆ จึงหมายถึงไตรกลีเซอไรด์ แต่ละโมเลกุลของไตรกลีเซอไรด์ ประกอบด้วย กลีเซอรอล (glycerol) และกรดไขมัน (fatty acid) โดยกลีเซอรอลทำหน้าที่เป็นแกนให้กรดไขมัน ๓ ตัวมาเกาะอยู่ กรดไขมันทั้ง ๓ ชนิดอาจเป็นชนิดเดียวกันหรือต่างชนิดก็ได้ ไตร-กลีเซอไรด์ที่สกัดจากสัตว์มีลักษณะแข็งเมื่อทิ้งไว้ที่อุณหภูมิห้อง ส่วนไตรกลีเซอไรด์ที่สกัดจากเมล็ดพืชผลไม้เปลือกแข็งและปลามีลักษณะเป็นน้ำมัน กรดไขมัน เป็นสารที่ประกอบด้วยธาตุคาร์บอน ไฮโดรเจนและออกซิเจน กรดไขมันแบ่งเป็น ๒ ประเภท คือ ๑. กรดไขมันไม่จำเป็น เป็นกรดไขมันที่นอกจากได้จากอาหารแล้ว ร่างกายยังสามารถสังเคราะห์ได้ด้วย เช่น กรดสเตียริก (stearic acid) กรดโอเลอิก (oleic acid) ๒. กรดไขมันจำเป็น เป็นกรดไขมันที่ร่างกายสังเคราะห์เองไม่ได้ ต้องได้จากอาหารที่กินเข้าไป มีอยู่ ๓ ตัวคือ กรดไลโนเลอิก (linoleic acid) กรดไลโนเลนิก (linolenic acid) และกรดอะแรคิโดนิก (arachidonic acid) กรดไลโนเลอิกเป็นกรดไขมันจำเป็นที่พบมากที่สุดในอาหาร ส่วนกรดอะแรคิโดนิกนอกจากได้จากอาหารแล้ว ร่างกายยังสร้างได้จากกรดไลโนเลอิก หน้าที่ของไขมัน ไขมันมีความสำคัญในด้านโภชนาการหลายประการ นับตั้งแต่เป็นตัวให้กำลังงาน ไขมัน ๑ กรัม ให้กำลังงาน ๙ กิโลแคลอรี ให้กรดไขมันจำเป็นช่วยในการดูดซึมของวิตามินเอ ดี อี และเค รสชาติของอาหารจะถูกปากต้องมีไขมันในขนาดพอเหมาะและช่วยทำให้อิ่มท้องอยู่นาน นอกจากนี้ร่างกายยังเก็บสะสมไขมันไว้สำหรับให้กำลังงานเมื่อมีความต้องการ อาหารที่ให้ไขมัน ไขมัน นอกจากได้จากน้ำมันที่ใช้ในการปรุงอาหาร เช่น มันหมู มันวัว น้ำมันพืชชนิดต่างๆ อาหารอีกหลายชนิดก็มีไขมันอยู่ด้วย เนื้อสัตว์ต่างๆ แม้มองไม่เห็นไขมันด้วยตาเปล่าก็มีไขมันแทรกอยู่ เช่น เนื้อหมู เนื้อวัว และ เนื้อแกะ มีไขมันประมาณร้อยละ ๑๕ - ๓๐ เนื้อไก่มีประมาณร้อยละ ๖ - ๑๕ สำหรับเนื้อปลาบางชนิดมีน้อยกว่าร้อยละ ๑ บางชนิดมีมากกว่าร้อยละ ๑๒ ปลาบางชนิดมีไขมันน้อยในส่วนของเนื้อแต่ไปมีมากที่ตับ สามารถนำมาสกัดเป็นน้ำมันตับปลาได้ ในผักและผลไม้ มีไขมันน้อยกว่าร้อยละ ๑ ยกเว้นผลอะโวกาโด และโอลีฟ ซึ่งมีไขมันอยู่ถึงร้อยละ ๑๖ และ ๓๐ ตามลำดับ ในเมล็ดพืชและผลไม้เปลือกแข็งบางชนิดมีน้ำมันมาก สามารถใช้ความดันสูงบีบเอามาใช้ปรุงอาหารได้ บทบาทของกรดไลโนเลอิกต่อสุขภาพ ถ้าได้กรดไลโนเลอิกไม่เพียงพอเป็นระยะเวลานาน จะปรากฏอาการแสดงต่อไปนี้ คือ การอักเสบของผิวหนัง เกล็ดเลือดลดต่ำลง ไขมันคั่งในตับ การเจริญเติบโตชะงักงัน เส้นผมหยาบ ติดเชื้อได้ง่าย และถ้ามีบาดแผลอยู่จะหายช้า การขาดกรดไลโนเลอิกนี้มักพบในผู้ป่วยที่กินอาหารทางปากไม่ได้ และได้สารอาหารต่างๆ ยกเว้นไขมัน ผ่านทางหลอดเลือดดำ ร่างกายต้องการกรดไลโนเลอิกในขนาดร้อยละ ๒ ของแคลอรีที่ควรได้รับ เพื่อป้องกันการขาดกรดไลโนเลอิกการศึกษาในระยะหลังได้พบว่า ถ้ากินกรดไลโนเลอิกในขนาดร้อยละ ๑๒ ของแคลอรีที่ควรได้รับ จะทำให้ระดับคอเลสเทอรอล และไตรกลีเซอไรด์ในลือดลดลง การจับตัวของเกล็ดเลือดที่จะเกิดเป็นก้อนเลือดอุดตันตามหลอดเลือดต่างๆ เป็นไปได้น้อยลง และช่วยลดความดันโลหิต ปริมาณของกรดไลโนเลอิกในน้ำมันที่ใช้ปรุงอาหาร น้ำมันที่ใช้ปรุงอาหาร ถ้ามาจากสัตว์มีกรดไลโนเลอิกน้อย น้ำมันพืชบางชนิดเท่านั้นมีกรดไลโนเลอิกมาก ในทางปฏิบัติควรเลือกกินน้ำมันพืชที่มีกรดไลโนเลอิกในเกณฑ์ร้อยละ ๔๖ ขึ้นไป เพราะในผู้ป่วยที่ได้รับกำลังงานวันละ ๒,๐๐๐ กิโลแคลอรี จะต้องกินน้ำมันพืชประเภทที่มีไลโนเลอิกร้อยละ ๔๖ ถึงวันละ ๑๕ ช้อนชา จึงได้กำลังงานร้อยละ ๑๒ ที่มาจากกรดไลโนเลอิก ถ้าใช้น้ำมันพืชที่มีปริมาณกรดไลโนเลอิกต่ำกว่านี้จะต้องใช้ปริมาณน้ำมันมากขึ้นในการปรุงอาหารซึ่งในทางปฏิบัติเป็นไปได้ยาก ความต้องการไขมัน ปริมาณไขมันที่กินแต่ละวันควรอยู่ในเกณฑ์ร้อยละ ๒๕-๓๕ ของแคลอรีทั้งหมดที่ได้รับ และร้อยละ๑๒ ของแคลอรีทั้งหมดควรมาจากกรดไลโนเลอิก

ผิวหนังอักเสบจากการขาดกรดไลโนเลอิก น้ำมันพืชชนิดต่าง ๆ

วิตามิน วิตามิน เป็นกลุ่มของสารอินทรีย์ ซึ่งร่างกายต้องการจำนวนน้อย เพื่อทำให้ปฏิกิริยาต่างๆ ในร่างกายเป็นไปตามปกติ ร่างกายไม่สามารถสร้างวิตามินได้ หรือสร้างได้ก็ไม่เพียงพอแก่ความต้องการ โดยอาศัยสมบัติการละลายตัวของวิตามิน ทำให้มีการแบ่งวิตามินเป็น ๒พวก คือ วิตามินที่ละลายในไขมัน และวิตามินที่ละลายในน้ำ วิตามินที่ละลายตัวในไขมัน วิตามินในกลุ่มนี้มี ๔ ตัว คือ เอ ดี อี และเคการดูดซึมของวิตามินกลุ่มนี้ต้องอาศัยไขมันในอาหาร มีหน้าที่ทางชีวเคมีเกี่ยวข้องกับการสังเคราะห์โปรตีนบางชนิดในร่างกาย วิตามินเอ มีชื่อทางเคมีว่า เรทินอล (retinol) มีหน้าที่เกี่ยวกับการมองเห็น โดยเฉพาะในที่ทีมีแสงสว่างน้อย การเจริญเติบโต และสืบพันธุ์ อาหารที่ให้เรทินอลมากเป็นผลิตผลจากสัตว์ ได้แก่ น้ำนม ไข่แดง ตับน้ำมันตับปลา พืชไม่มีเรตินอล แต่มีแคโรทีน (carotene) ซึ่งเปลี่ยนเป็นเรตินอลในร่างกายได้ การกินผลไม้ ผักใบเขียว และผักเหลืองที่ให้แคโรทีนมาก เช่น มะละกอสุก มะม่วงสุก ผักบุ้ง ตำลึง ในขนาดพอเหมาะ จึงมีประโยชน์และป้องกันการขาดวิตามินเอได้ วิตามินดี มีมากในน้ำมันตับปลา ในผิวหนังคนมีสารที่เรียกว่า ๗-ดีไฮโดรคอเลสเทอรอล ซึ่งเมื่อถูกแสงอัลตราไวโอเลตจะเปลี่ยนเป็นวิตามินดีได้ เมื่อวิตามินดีเข้าสู่ร่างกายแล้วจะถูกเปลี่ยนแปลงที่ตับและไต เป็นสารที่มีฤทธิ์ช่วยในการดูดซึมแคลเซียมจากลำไส้ และการใช้แคลเซียมในการสร้างกระดูก การขาดวิตามินดีจะทำให้เกิดโรคกระดูกอ่อน วิตามินอี มีหน้าที่เกี่ยวกับการต่อต้านออกซิไดซ์สารพวกกรดไขมันไม่อิ่มตัว วิตามินเอ วิตามินซีและแคโรทีน วิตามินอีมีมากในถั่วเปลือกแข็ง ถั่วเปลือกอ่อน และน้ำมันพืช เช่น น้ำมันรำ น้ำมันทานตะวัน น้ำมันดอกคำฝอย ในเด็กคลอดก่อนกำหนดการขาดวิตามินอีทำให้ซีดได้ วิตามินเค มีหน้าที่สร้างโปรตีนหลายชนิดที่เกี่ยวข้องกับการแข็งตัวของเลือด การขาดวิตามินเค ทำให้เกิดภาวะเลือดออกได้ง่าย วิตามินเคมีมากในตับวัวและผักใบเขียว เช่น ผักกาดหอม กะหล่ำปลี นอกจากนี้บัคเตรีในลำไส้ใหญ่ของคนสามารถสังเคราะห์วิตามินเค ซึ่งร่างกายนำไปใช้ได้ วิตามินที่ละลายตัวในน้ำ วิตามินในกลุ่มนี้มีอยู่ ๙ ตัว คือ วิตามินซี บี๑ บี๒ บี๖ ไนอาซิน กรดแพนโทเทนิก (pantothenic acid) ไบโอติน (biotin) โฟลาซิน (folacin) และบี๑๒ สำหรับวิตามิน ๘ ตัวหลังมักรวมเรียกว่า วิตามินบีรวมหน้าที่ทางชีวเคมีของวิตามินที่ละลายตัวในน้ำ คือ เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาหรือทำให้ปฏิกิริยาของร่างกายดำเนินไปได้ วิตามินพวกนี้ต้องถูกเปลี่ยนแปลงจากสูตรโครงสร้างเดิมเล็กน้อยก่อนทำหน้าที่ดังกล่าวได้ วิตามินซี มีหน้าที่เกี่ยวกับการสร้างสาร ซึ่งยึดเซลล์ในเนื้อเยื่อชนิดเดียวกัน ที่สำคัญได้แก่ เนื้อเยื่อหลอดเลือดฝอย กระดูก ฟัน และพังผืด การขาดวิตามินซี ทำให้มีอาการเลือดออกตามไรฟัน ที่เรียกว่า โรคลักปิดลักเปิด และอาจมีเลือดออกในที่ต่างๆของร่างกาย อาหารที่มีวิตามินซีมากคือ ผลไม้ที่มีรสเปรี้ยว เช่น ส้ม มะนาว และผักสดทั่วไป วิตามินบี๑ ทำหน้าที่เกี่ยวกับปฏิกิริยาการเปลี่ยนแปลงของคาร์โบไฮเดรตในร่างกาย ถ้าขาดจะเป็นโรคเหน็บชา อาหารที่มีวิตามินบี๑ มาก คือเนื้อหมูและถั่ว ส่วนข้าวที่สีแล้วมีวิตามินบี๑ น้อย วิตามินบี๒ มีหน้าที่ในขบวนการทำให้เกิดกำลังงานแก่ร่างกายอาหารที่มีวิตามินนี้มาก คือ ตับ หัวใจ ไข่ นม และผักใบเขียว วิตามินบี๖ มีหน้าที่เกี่ยวกับการเผาผลาญโปรตีนภายในร่างกาย ถ้าได้วิตามินบี๖ ไม่พอ จะเกิดอาการชาและซีดได้ อาหารที่ให้วิตามินบี๖ ได้แก่ เนื้อสัตว์ เครื่องในสัตว์ ถั่ว กล้วย และผักใบเขียว ไนอาซิน มีหน้าที่เกี่ยวกับปฏิกิริยาการเผาผลาญสารอาหารเพื่อให้เกิดกำลังงาน การหายใจของเนื้อเยื่อและการสร้างไขมันในร่างกาย การขาดไนอาซินจะทำให้มีอาการผิวหนังอักเสบบริเวณที่ถูกแสงแดด ท้องเดินและประสาทเสื่อม ความจำเลอะเลือน อาหารที่มีวิตามินนี้มาก ได้แก่ เครื่องในสัตว์และเนื้อสัตว์ ร่างกายสามารถสร้างไนอาซินได้จากกรดอะมิโนทริปโตเฟน กรดแพนโทเทนิก มีหน้าที่เกี่ยวกับการเผาผลาญสารอาหารเพื่อให้เกิดกำลังงาน อาหารที่ให้วิตามินตัวนี้ ได้แก่ ตับ ไต ไข่แดง และผักสด โอกาสที่คนจะขาดวิตามินตัวนี้มีน้อย ไบโอติน มีบทบาทสำคัญในปฏิกิริยาของกรดไขมันและกรดอะมิโน โอกาสที่คนจะขาดวิตามินตัวนี้มีน้อย เพราะอาหารที่ให้วิตามินตัวนี้มีหลายชนิด เช่น ตับ ไต ถั่ว และดอกกะหล่ำ โฟลาซิน มีหน้าที่เกี่ยวกับการสังเคราะห์กรดนิวคลิอิกและโปรตีน ถ้าขาดวิตามินตัวนี้จะเกิดอาการซีด ชนิดเม็ดเลือดแดงโต อาหารที่ให้โฟลาซินมาก คือ ผักใบเขียวสด น้ำส้ม ตับและไต วิตามินบี๑๒ มีส่วนสำคัญต่อการทำงานของเซลล์ในร่างกาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อไขกระดูก ระบบประสาท และทางเดินอาหาร มีส่วนสัมพันธ์กับหน้าที่บางอย่างของโฟลาซินด้วย การขาดวิตามินบี๑๒ จะมีอาการซีดชนิดเม็ดเลือดแดงโต และมีความผิดปกติทางระบบประสาท วิตามินบี๑๒ พบมากในอาหารจากสัตว์ เช่น ตับ ไต น้ำปลาที่ได้มาตรฐานปลาร้า แต่ไม่พบในพืช จะเห็นได้ว่า วิตามินบางชนิดมีอยู่เฉพาะในพืชหรือสัตว์ บางชนิดมีทั้งในพืชและสัตว์ การกินข้าวมากโดยไม่ได้อาหารพวกเนื้อสัตว์ ถั่ว พืช ผัก ไขมัน และผลไม้ที่เพียงพอ ย่อมทำให้ขาดวิตามินได้ง่ายขึ้น เพราะข้าวที่ขัดสี แล้วมีระดับวิตามินเอ บี๑ และบี๑๒ ต่ำมาก

อาหารที่ให้วิตามิน อาหารที่ให้วิตามิน

เกลือแร่ เกลือแร่ เป็นกลุ่มของสารอนินทรีย์ที่ร่างกายขาดไม่ได้ มีการแบ่งเกลือแร่ที่คนต้องการออกเป็น ๒ ประเภท คือ ๑. เกลือแร่ที่คนต้องการในขนาดมากกว่าวันละ ๑๐๐ มิลลิกรัม ได้แก่ แคลเซียม ฟอสฟอรัส โซเดียม โพแทสเซียม คลอรีน แมกนีเซียม และกำมะถัน ๒. เกลือแร่ที่คนต้องการในขนาดวันละ ๒-๓ มิลลิกรัม ได้แก่ เหล็ก ทองแดง โคบอลต์ สังกะสี แมงกานีส ไอโอดีน โมลิบดีนัม ซีลีเนียม ฟลูออรีนและโครเมียม หน้าที่ของเกลือแร่ ร่างกายมีเกลือแร่เป็นส่วนประกอบอยู่ประมาณร้อยละ ๔ ของน้ำหนักตัว เกลือแร่แต่ละชนิดมีหน้าที่เฉพาะของตัวเอง อย่างไรก็ตาม หน้าที่โดยทั่วไปของเกลือแร่มีอยู่ ๕ ประการ คือ ๑. เป็นส่วนประกอบของเนื้อเยื่อ เช่น แคลเซียม ฟอสฟอรัส และแมกนีเซียม เป็นส่วนประกอบที่สำคัญของกระดูกและฟัน ทำให้กระดูกและฟันมีลักษณะแข็ง ๒. เป็นส่วนประกอบของโปรตีน ฮอร์โมนและเอนไซม์ เช่น เหล็ก เป็นส่วนประกอบของโปรตีนชนิดหนึ่ง เรียกว่า เฮโมโกลบิน (hemoglobin) ซึ่งจำเป็นต่อการขนถ่ายออกซิเจนแก่เนื้อเยื่อต่างๆ ทองแดงเป็นส่วนประกอบของเอนไซม์ ซึ่งจำเป็นต่อการหายใจของเซลล์ไอโอดีนเป็นส่วนประกอบของฮอร์โมนไทรอกซีน ซึ่งจำเป็นต่อการทำงานของร่างกาย ถ้าหากร่างกายขาดเกลือแร่เหล่านี้ จะมีผลกระทบต่อการทำงานของโปรตีน ฮอร์โมน และเอนไซม์ที่มีเกลือแร่เป็นองค์ประกอบ ๓. ควบคุมความเป็นกรด-ด่างของร่างกาย โซเดียม โพแทสเซียม คลอรีน และฟอสฟอรัส ทำหน้าที่สำคัญในการควบคุมความเป็นกรด-ด่างของร่างกาย เพื่อให้มีชีวิตอยู่ได้ ๔. ควบคุมดุลน้ำ โซเดียม และโพแทสเซียมมีส่วนช่วยในการควบคุมความสมดุลของน้ำภายในและภายนอกเซลล์ ๕. เร่งปฏิกิริยา ปฏิกิริยาหลายชนิดในร่างกายจะดำเนินไปได้ ต้องมีเกลือแร่เป็นตัวเร่ง เช่น แมกนีเซียม เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่เกี่ยวกับการเผาผลาญกลูโคสให้เกิดกำลังงาน อาหารที่ให้เกลือแร่ ต้นตอสำคัญของเกลือแร่ชนิดต่างๆ นั้น มีอยู่ในอาหารที่ให้โปรตีน เช่น เนื้อสัตว์ นม ถั่วเมล็ดแห้งผักและผลไม้ก็ให้เกลือแร่บางชนิดด้วย เช่น โพแทสเซียม แมกนีเซียม ส่วนโซเดียมและคลอรีนนั้นร่างกายได้จากเกลือที่ใช้ปรุงอาหาร

น้ำ น้ำเป็นสารอาหารอีกชนิดหนึ่ง ที่คนขาดไม่ได้ร่างกายได้น้ำจากน้ำดื่ม และการเผาผลาญโปรตีน คาร์โบไฮเดรต และไขมัน ร่างกายขับถ่ายน้ำออกมากับปัสสาวะและอุจจาระ และโดยการระเหยทางผิวหนังและทางระบบทางเดินหายใจ ร่างกายมีกลไกควบคุมรักษาดุลน้ำให้อยู่ในเกณฑ์พอเหมาะ การขาดน้ำ เช่น ไม่มีน้ำดื่มเป็นเวลา ๒-๓ วัน หรือเกิดท้องเดินอย่างรุนแรงไม่ได้รับการรักษา สามารถทำให้เสียชีวิตได้ ในทางตรงกันข้ามถ้าร่างกายมีน้ำมากไป เช่น เป็นโรคไตขับถ่ายปัสสาวะไม่ได้ จะเกิดอาการบวม ซึ่งทำให้ตายได้เช่นกัน

ใยอาหาร ใยอาหาร (dietary fiber) หมายถึง สารจากพืชที่คนกินแล้ว น้ำย่อยไม่สามารถย่อยได้ ได้แก่ เซลลูโลส (cellulose) เฮมิเซลลูโลส (hemicellulose) เพกทิน (pectin) และลิกนิน (lignin) แม้ว่าร่างกายไม่สามารถย่อยใยอาหาร แต่การไม่กินใยอาหารมีผลร้ายต่อสุขภาพได้ การศึกษาพบว่า ใยอาหารมีบทบาทสำคัญต่อการขับถ่ายอุจจาระให้ดำเนินไปตามปกติ ซึ่งมีส่วนสำคัญต่อการป้องกันไม่ให้เกิดโรคถุงตันที่ลำไส้ใหญ่ โรคมะเร็งของลำไส้ใหญ่ และลดระดับคอเลสเทอรอลในเลือด ที่มา :  http://guru.sanook.com/search/knowledge_search.php?select=1&q=%A4%C7%D2%C1%CB%C1%D2%C2%A2%CD%A7%E2%C0%AA%B9%D2%A1%D2%C3+%CD%D2%CB%D2%C3+%E1%C5%D0%CA%D2%C3%CD%D2%CB%D2%C3

Read more »

หลากหลายเมนูอาหารด้วยเครื่องปรุงครบรส " Kuu Ne คูเน่ "

บันทึกเทป   intv และ TVD  เมนูอาหาร ปรุงด้วย Kuu Ne คูเน่ เครื่องปรุงครบรส เพื่อสุขภาพ

                                          ผัดผักรวมมิตร                                    ต้มซุปน่องไก่

                                                                              

แกงจืดเต้าหู้หมูสับ                                 ลาบไก่ 

  Kuu Ne คูเน่  เครื่องปรุงอาหารหลากหลายเมนู เพื่อสุขภาพ

Read more »

ต้นทางการสร้างสรรค์ สู่นวัตกรรมทางธุรกิจ

Kuu Ne คูเน่ ได้แชร์ รูปภาพ ของ สำนักงานบริการวิชาการ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

                 พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ 

ทรงโปรดเกล้ากระหม่อม บริษัท ปกธนพัฒน์ จำกัด กราบบังคมทูลถวาย 
คูเน่ ผงปรุงครบรสเพื่อสุขภาพ ขอพระองค์ทรงมีพระพลานามัยแข็งแรง

ฯพณฯ องคมนตรี อำพล เสนาณรงค์ ให้เกียรติร่วมเป็นสักขีพยาน กับ บริษัท ปกธนพัฒน์ จำกัด ผลิตภัณฑ์ Kuu Ne คูเน่ นวัตกรรมผงปรุงครบรสโซเดียมต่ำ จากธรรมชาติเพื่อสุขภาพปลอดสารเคมี

  ฯพณฯ องคมนตรี อำพล เสนาณรงค์ ผู้มอบรางวัลชนะเลิศอันดับ 1 ในการประกวดนวัตกรรมผลิตภัณฑ์อาหาร Food Innovation Contest 2009  จาก : สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติและสมาคมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการอาหารแห่งประเทศไทย

จากวันนั้นต่อยอดงานวิจัยสู่เชิงพาณิชย์ ซองแดง สูตรธรรมดา วันนี้ ฯพณฯ ให้เกียรติมาเป็นสักขีพยาน ซองขาว สูตร Low Sodium 2 in 1 ใช้ปรุงอาหารก็ได้ ชงดื่มบำรุงสุขภาพก็ดี แถมยังป้องกันความเสี่ยงต่อโรคด้วย

www.ptpfoods.com,  www.facebook.com/kuunepage

  

นางสาวพิกุล  ทักษิณวราจาร    รองอธิบดีกรมพัฒนาธุรกิจการค้า 

ให้การสนับสนุน " ต้นทางการสร้างสรรค์ สู่นวัตกรรมทางธุรกิจ " 

โอกาสดีๆ ที่กรมส่งเสริมการส่งออก ให้การสนับสนุน

ที่ 1 จากซ้าย คุณคมชาญ เอกเตชวุฒิ กรรมการผู้จัดการ บจก.ปกธนพัฒน์

ที่ 2 คุณจิรภาพรรณ  มลิทอง  ผู้อำนวยการสำนักส่งเสริมธุรกิจ SMEs เพื่อการส่งออก

ที่ 3 คุณอภิลักขณ์  มาสกุล  กรรมการผู้จัดการ บจก.กุลนารถ แกรนด์

คุณคมชาญ เอกเตชวุฒิ บริษัท ปกธนพัฒน์ จำกัด ร่วมยินดีกับ

คุณวันเพ็ญ รัตนกังวาล ผอ. สำนักพัฒนาอุตสาหกรรมเกษตรแปรรูป กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม

ในโครงการ Thailnad Food Valley

  

บริษัท ปกธนพัฒน์ จำกัด ครบรอบ 4 ขวบปี จากดินสู่ดาว

 6:07 PM  Komcharn Ektechavut

#สาสน์จากใจ ด้วยจิตสำนึก คิดดี ทำดี มีความสุข กับที่มาของนวัตกรรม Beyond The Fact  แก้ที่ต้นตอสาเหตุของปัญหา ดีกว่าเยียวยารักษาในภายหลัง  คุณรู้ คุณคิด คุณเลือกได้ ด้วยตัวคุณ ... ส่งต่อห่วงโซ่คุณค่าด้วยความห่วงใยอาทรต่อกัน

#จากมุมมองในอดีตมองเห็นผู้คนทำงานต่อสู่ชีวิตด้วยคาดหวังจะมีเงิน มีความสุขมากพอในช่วงท้ายๆของชีวิต เรียกง่ายๆ ยามแก่เฒ่า  กลับพบว่ากว่า 70%  ของคนที่สูงอายุกลับไม่ได้ใช้ชีวิตที่มีความสุขอย่างที่ตั้งใจ ส่วนใหญ่ก็เจ็บป่วย ตั้งแต่เล็กๆ น้อยๆ เรื้อรัง เข้าๆออกๆ โรงพยาบาล เป็นประจำ หรือไม่ก็จากไปก่อนเวลาอันควร ให้ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องโชคชะตา เลือกเกิดไม่ได้ บางคนกลั่นชีวิตลิขิตเส้นทางที่ชอบที่ถนัดเกิดปัญญาสร้างรายได้จำนวนมากตามความต้องการของตนแต่วัยเยาว์  บางคนกลั่นชีวิตจนหยดสุดท้ายไม่มีลิขิตให้เห็นกระทั่งลมหายใจสุดท้าย  เกิดอะไรขึ้นกับผู้คนเหล่านี้  มุมหนึ่งคิด  เรื่องกฎแห่งกรรม ก็ใช่แต่แว่วๆให้ดังขึ้นในใจ หรือเข้าข้างตนเอง ... หนึ่งที่หลุดพ้นไปแล้วจะสุขหรือทุกข์ไม่มีใครรู้ มีแต่คนรุ่นหลังให้มโน...   กับอีกหนึ่งที่ยังอยู่กำลังสะสมให้ทุกข์ หรือ สุขกันแน่  ไม่มีอะไรแน่นอนก็จริง แล้ววันนั้นมาถึงจริงแต่ไม่ได้หลุดพ้นในทันที หากแต่ต้องทนทุกข์ทรมานกับสิ่งที่ตนมองข้ามมาทั้งชีวิตสั่งสมไว้เพื่อออกฤทธิ์ในช่วงท้ายอย่างที่เป็น  จากข่าวสารทางการแพทย์พบว่าคนสูงอายุส่วนใหญ่ มีปัญหาเรือรัง จากโรคความดัน เบาหวาน หัวใจ ไต และมะเร็ง ซึ่งเป็นผลมาจากการบริโภคโซเดียมสูง อีกทั้งการบริโภคอาหารแปรรูปที่มีส่วนผสมของสารเคมีในอาหารสูงเป็นระยะเวลานาน มีสารเคมีสะสมที่ไต ทำให้ไตทำงานหนักและเสื่อมลงกระทั่งภาวะความสมดุลในเลือดเกี่ยวกับความเป็นกรดและด่างสูญเสียไป สัญญาณเตือนเริ่มแรกก็คือ โรคความดัน แล้วจากนั้นโรคอื่นๆก็พาเลซ ในที่สุดความสุขที่อยากมีก็ได้เห็นแน่นอยู่ที่โรงพยาบาลทุกหนแห่ง

#สู่ความคิด #จะทำยังไงดีที่จะช่วยให้ผู้คนเจ็บป่วยน้อยลง #เคลื่อนไหวช่วยเหลือตัวเองได้ มีกิจกรรมกับลูกหลาน ญาติ เพื่อนๆ คนคุ้นเคยได้พูดคุยหยอกล้อหัวเราะผ่อนคลาย ดูความเปลี่ยนแปลงและความเป็นไปของผู้คนในแต่ละกลุ่ม แต่ละรุ่น แต่ละวัย อย่างเข้าใจและเป็นไปตามอัตภาพอันเหมาะสมอย่างไม่เป็นทุกข์ร้อนใดๆ อย่างนี้ต้องทำอย่างไรละ  เริ่มตอนไหนดีนะ แล้วจะมีอะไรที่ช่วยให้เราสะดวกกว่าที่เป็นอยู่มั๊ย  เหมือนว่าได้ยินเสียงเต้นของหัวใจดังตลอดเวลา  ยิ่งสถิติประชากรโลกปัจจุบันนี้ มีผู้สูงอายุมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความเจริญก้าวหน้าทางการแพทย์ทางด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีต่างๆ ช่วยให้ผู้คนที่เจ็บป่วยยืดอายุให้ยืนยาวออกไป  ไม่ว่าจะมาพร้อมกับถุงยาเป็นกำ แล้วมารับยาทุกสัปดาห์ หากเดินได้เองก็ดี แล้วถ้าอยู่บนรถเข็นก็เป็นภาระให้ผู้ดูแล หรือหากต้องนอนเตียงมีสายสวน สายช่วยหายใจ ระโยงไปทั่ว กับอุปกรณ์การแพทย์และชุดขาวผลัดเวียนกันมาให้ยา วัดไข้ ดูเสมหะ เช็ดตัว เปลี่ยนชุด พลิกตัว เหมือนดูดี แต่พูดไม่ได้แค่ลืมตาดูโลกกับห้องสี่เหลี่ยมตลอดวันและคืน ... #ฉุกคิดสุขภาพเป็นเรื่องสำคัญ อย่างน้อยก็ไม่ต้อง #ทุกข์ทรมานยามชรา จากรุ่นสู่รุ่นพบเห็นทั่วไป #ความเป็นจริงก็คือผู้ป่วยไม่ได้ลดลงมีแต่เพิ่มมากขึ้นแล้วยังเป็นปัญหาอยู่ทุกวันนี้  ยิ่งมี #ข่าวสารทางกระทรวงสาธารณะสุข รณรงค์ให้ประชนชนตื่นตัวกับ 3 อ. อาหาร อารมณ์ ออกกำลังกาย  ในความเป็นจริงสอง อ. หลังพอไหวอยู่ แต่ อ. แรกไม่ค่อยมีทางเลือกเท่าไรนัก แล้วที่ถ่วงน้ำหนักมากไม่น้อยก็เจ้า อาหาร นี่แหละ จะทำไงดี ให้มี #อาหารปลอดสารเคมีโซเดียมต่ำๆ ไม่เป็นอันตราย ไม่สะสมในร่างกายที่สำคัญต้องมีประโยชน์ต่อสุขภาพ ด้วยทุกวันนี้ผู้คนมีมากแย่งกันอยู่รอด อาหารก็ต้องให้เพียงพอกับความต้องการ ต้องผลิตให้มากๆ ทำให้ดึงดูดสวยงามน่ากิน ขายให้ได้เยอะๆ หลีกเลี่ยงไม่ได้ต้องพึงพิงสารเคมี ปรุงแต่ง กลิ่น สี รส สารเพิ่มปริมาณ น้ำหนัก ด้วยต้นทุนต่ำๆ แล้วก็จูงใจผู้บริโภคด้วยลด แลก แจก แถม ชิงโชค ลุ้นรวย มากกว่าครึ่งของราคาสินค้าที่จับจ่ายก็คือค่าส่งเสริมการขาย เรียกให้ดูดีเป็นค่าการตลาดไปเสียหมด   ผู้บริโภคคิดอะไรอยู่ ดูเหมือนว่าความคิดกับพฤติกรรมกลับตรงข้ามกันไปหมด #เลือกที่จะกินเพื่อประทังชีวิตดับความหิว แต่ถ้าได้ชิงโชค ได้บินไปเที่ยวต่างประเทศ ได้ทอง ได้บ้าน ได้รถ เป็นตัดสินใจซื้อ  แล้วไงละ #คุณค่าที่แท้จริงของอาหารอยู่ที่ไหน แล้วที่กิน ดื่มหรือ #ตักเข้าปากไปจะมีประโยชน์อะไรที่ได้ อย่างที่เขาเรียกกันจั้งฟูด อาหารขยะทั้งนั้น ลองคิดตามนะใครได้...  เช่นว่า รหัสลุ้นรวย เงินล้าน แล้วส่ง SMS ครั้งละ 3 บาท หากว่าสามารถกระตุ้นการขายได้สักสิบล้านชิ้น ต่อการส่งเสริมการขายอย่างเข้มข้นทั้งเดือน ด้วยยอดขายกว่าสองร้อยล้านบาท มีส่วนแบ่งรายได้จาก SMS อีกด้วย  แล้ว มีค่าใช้จ่ายด้านการส่งเสริมการตลาดเป็นค่าโฆษณาร่วมร้อยล้าน ค่าเงินรางวัลที่ต้องจ่ายหากว่า 10 ครั้งก็แค่สิบล้านบาทกับคนที่ได้แค่ 10 คน  กับ10 ล้านชิ้นที่ผู้บริโภคหลงไปกับกลไกอันแยบยลนี้ เท่ากับว่าทุกคนช่วยกันลงขันในค่าใช้จ่ายของกิจกรรมนี้แล้วฝันว่าจะมีโชคกับเขาบ้าง ความจริงส่วนต่างเงินทอนก็ไม่ได้กลับมาที่กระเป๋าเราอยู่ดี  #ไม่ต่างอะไรกับการซื้อสลากชิงรางวัลแล้วมีเศษอาหารมาล่อ #นี่แหละวงจรธุรกิจลิขิตชีวิตจริง
ลงมือทำ เริ่มต้นธุรกิจ 1 กรกฎาคม  2553  ก่อตั้งบริษัท ปกธนพัฒน์ จำกัด  ทุนจดทะเบียนชำระเต็ม 1 ล้านบาท ด้วยวิสัยทัศน์  #แปรรูปผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรสู่อาหารสากล   สนับสนุนผลผลิตภาคการเกษตรให้ได้คุณค่า ให้ได้ราคา ด้วยการค้นคว้าวิจัยและพัฒนาแปรรูปให้เกิดมูลค่าเพิ่ม ควบคู่ไปกับคุณประโยชน์ของสารอาหารแร่ธาตุต่างๆ โดยได้รับความร่วมมือจาก มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ตลอดจนองค์กรและหน่วยงานภาครัฐ ให้เป็นแรงผลักดันองค์ความรู้ สร้างสรรค์ สู่นวัตกรรม ตอบสนองความต้องการและเป็น #ทางเลือกให้ผู้บริโภคได้มีโอกาสเข้าถึงคุณค่าที่แท้จริงของอาหารอย่างแท้จริง  จากการฝึกอบรมและเรียนรู้ถ่ายทอดเทคโนโลยีการผลิต กระบวนการผลิต การควบคุมคุณภาพ ความปลอดภัย ข้อกำหนดต่างๆ สู่การผลิตต้นแบบ ผลิตภัณฑ์แรก ภายใต้แบรนด์  คูเน่  #ผงปรุงรสหอมหัวใหญ่จากธรรมชาติ ไม่มีผงชูรสและเนื้อสัตว์ ปลอดสารเคมี ซองสีแดง ทำการทดสอบตลาด เป็นที่ชื่นชอบของผู้บริโภค ซึ่งเป็นผลงานได้รับรางวัลชนะเลิศ จากการแข่งขันประกวดนวัตกรรมอาหาร Food Innovation Contest   จดอนุสิทธิบัตรเลขที่ 6247  พร้อมกับเผยข้อมูลคำแนะนำต่างๆ  ให้ผู้บริโภครับรู้หันมาสนใจและใส่ใจในสุขภาพมากขึ้น โดยเฉพาะเครื่องปรุงรสที่รับประทานกันอยู่ทุกมื้อ ซึ่งก็ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี  แม้ว่าจะมีอุปสรรคอยู่บ้างด้วย #หอมหัวใหญ่จะเกาะตัวกันตามธรรมชาติ โดยปราศจากสารเคมีป้องกันการเกาะตัว  ซึงผลิตภัณฑ์นี้ผ่านการทดสอบวิเคราะห์ผลิตภัณฑ์อาหารจากสถาบันอาหาร ได้รับเครื่องหมาย  อย. และ ฮาลาล  ภายใต้มาตรฐานการผลิต GMP  จากการทดสอบความชื้นต่ำกว่า 3%  ทั้งที่เครื่องปรุงรสในท้องตลาดมีความชื้นอยู่ที่ 12%   ไปสู่แรงผลักดันให้พัฒนาผลิตภัณฑ์อย่างต่อเนื่อง ได้ลงทุนเพิ่มอีก 5 ล้านบาท เพื่อพัฒนาสูตรโซเดียมต่ำ และได้รับการสนับสนุนจากสำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ   กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม รวมถึงเข้ารับการสัมมนา รับการปรึกษาแนะนำจาก สวทช. กรมพัฒนาธุรกิจ กรมส่งเสริมการส่งออก #เพื่อตอบสนองกลุ่มผู้บริโภคที่ใส่ใจในสุขภาพมากขึ้นและเป็นสากล  จากการค้นคว้าพบว่าเครื่องปรุงรสในท้องตลาดมีค่าโซเดียมอยู่ ระหว่าง 1500 – 2850 มิลลิกรัม ต่อหนึ่งหน่วยบริโภค ซึ่งมาตรฐาน อย. ได้กำหนดให้ไม่ควรบริโภคเกินวันละ 2400 มิลลิกรัม ต่อหนึ่งหน่วยบริโภค นั่นหมายถึงคนไทยกินอาหารโซเดียมสูงกว่า 3 เท่าของขีดจำกัด #เป็นที่มาความความเสี่ยงในการสะสมและความเสื่อมของไต เริ่มจากความดัน .... ดังที่ได้เกริ่นไว้ก่อนหน้านี้  เป็นที่มาของผลิตภัณฑ์ #Kuu Ne #คูเน่ #ผงปรุงครบรสเพื่อสุขภาพ โซเดียมต่ำ ปลอดสารเคมี ปราศจากเนื้อสัตว์ ไม่มีผงชูรส สารเคมีปรุงแต่งกลิ่น และวัตถุกันเสีย ใช้แทนผงชูรส และน้ำสต๊อก (น้ำซุป)  แค่ 1 ช้อนชา ต่อชาม/จาน ในการปรุงอาหาร ต้ม ผัด แกง ทอด หมัก และยำ  ที่สำคัญ 2 in 1  ใช้ปรุงอาหารก็ได้  หรือ ใช้ชงดื่มก็ดีต่อสุขภาพ เพียงปลายช้อนชาต่อน้ำสุกอุ่น 1 แก้ว  ด้วยงานวิจัยพบว่า หอมหัวใหญ่ มีประโยชน์ ช่วยป้องกันความเสี่ยงต่อโรคอ้วน ความดัน เบาหวาน หัวใจ ต้านสารก่อมะเร็ง อีกทั้งมีกากใยอาหารสูง ทำให้ระบบย่อยอาหารทำงานเป็นปกติ ช่วยให้เจริญอาหาร ลดการอักเสบของเซล ช่วยชะลอความชรา  พร้อมกับออกแบบบรรจุภัณฑ์ใหม่ ให้สื่อได้ตรงกลุ่มเป้าหมาย พิมพ์ตัวหนังสือเป็นสองภาษา อีกทั้งเพิ่มซิป ให้ง่าย สะดวกใช้ในการเปิดใช้และเก็บรักษา  พร้อมกับพัฒนาผลิตภัณฑ์ให้การเกาะตัวอย่างเป็นธรรมชาติของหอมหัวใหญ่ลดลงอีก 30%   ซึ่งได้รับการตอบรับจากผู้บริโภคชาวไทย และชาวต่างชาติ  ชื่นชอบในผลิตภัณฑ์ใหม่นี้ เป็นอย่างดี  พร้อมกับรางวัล 10 สุดยอดธุรกิจนวัตกรรม 2556 ที่ผ่านมา ขอกราบขอบพระคุณผู้ให้การสนับสนุน ฯพณฯ องค์มนตรี ภาครัฐ ภาคเอกชน ร้านค้า ร้านอาหาร ภัตตาคาร โรงพยาบาล สำนักสงฆ์ สำนักปฏิบัติธรรม อุตสาหกรรมอาหาร หน่วยงาน บุคคล คณะบุคคล สมาคม และ สื่อต่างๆ   ที่ช่วยส่งเสริมเอื้อเฟื้อให้โอกาสในการประกอบธุรกิจสีขาว หัวใจสีเขียว  #เราไม่หยุดคิดที่จะคิดค้นวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่อย่างต่อเนื่อง #เพื่อตอบสนองให้ผู้บริโภคมีสุขภาพที่ดีขึ้น จากมุมมอง ความคิด ลงมือทำ #เพื่อลิขิตชีวิตเราทุกคนอยู่บนในโลกใบเดียวกันอย่างเป็นสุข และขอขอบคุณที่ติดตามอุดหนุน สนับสนุน ให้กันและกัน จากต้นน้ำสู่ปลายน้ำ ให้มีสุขภาพที่ดี  ถึงวันนี้ครบรอบ 4 ขวบปีแล้ว มีหลากหลายผู้คน  ฉลาดรู้ ฉลาดคิด ฉลาดเลือก #มาเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมความเสี่ยงเดิมๆกับประสบการณ์ใหม่ เพิ่มคุณภาพชีวิตที่ดีด้วยกัน  ด้วยแนวคิด  ลูกค้าคุณลูกค้าเรา  สร้างคุณค่าร่วมกัน  ไปด้วยกันกับKuu Ne คูเน่ ... โภชนาการคุณค่า เพื่อชีวิตที่ยืนยาว

คมชาญ  เอกเตชวุฒิ 

กรรมการผู้จัดการ
www.ptpfoods.com   www.facebook.com/kuunepage      

            Line id :  OatEcho

Read more »

คุณค่าที่คุณเลือกได้

Kuu Ne  คูเน่  นวัตกรรม เครื่องปรุงอาหารครบรส โซเดียมต่ำ จากธรรมชาติ เพื่อสุขภาพ ปลอดสารเคมี ผลิตจากหอมหัวใหญ่ เป็นวัตถุดิบหลัก ช่วยป้องกันความเสี่ยงต่อโรคอ้วน ความดัน เบาหวาน หัวใจ สารก่อมะเร็ง และลดการอักเสบของเซล ช่วยชะลอความชรา  เข้มข้น 3 เท่า (อนุภาคหอมหัวใหญ่ เกาะจับตัวกันเป็นธรรมชาติ โดยปราศจากสารเคมีป้องกันการเกาะตัว) สามารถใช้ชงดื่มเป็นหอมชงปานะ  แทนเครื่องดื่มระหว่างวัน เพียงปลายช้อนชากับน้ำอุ่น 1 แก้ว ดื่มเป็นประจำดีต่อสุขภาพ

คูเน่ คู่ครัว คู่มื้อสุขภาพ คู่คุณ

Read more »

อาหารแบบสโลว์ฟู้ด

เป็นที่ทราบกันดีว่า อาหารจานด่วน พัฒนามาจาก รสนิยมและความจำเป็น ที่ต้องรีบเร่ง แข่งกับเวลา เป็นอาหาร ที่ให้บริการอย่างรวดเร็ว สั่งเร็ว - ได้เร็ว - กินเร็ว (สมกันดีเหลือเกินกับคำว่า "แดกด่วน ยัดเร็ว") หากแต่ขาดความประณีต ในการปรุง ร้านอาหารฟาสต์ฟูด ทำให้คุณค่า ของอาหารเหลือแค่การบริโภค ลดคุณค่า ของรสชาติที่เคยวิไล ให้เหลือเพียงแค่ แฮมเบอร์เกอร์ ผู้ที่บริโภค อาหารฟาสต์ฟูด อาจแทบ ไม่เคยรู้สึก หรือรับรสเลยว่า อาหารจานนั้น อร่อยหรือไม่ มีรสชาติอย่างไร แค่ยัดๆ กินๆ เข้าไป เพื่อที่ จะได้รีบ กลับไปใช้ชีวิต แข่งกับเวลา ที่เดินหน้าไม่เคยรอใคร
ขบวนการสโลว์ฟู้ด จึงให้ความสำคัญ กับศิลปะ ในการปรุงอาหาร ตั้งแต่ การเตรียมส่วนผสม การคัดสรรวัตถุดิบ การปรุงอาหาร แต่ละจาน ด้วยความใส่ใจ ประณีตบรรจง ซึ่งสิ่งเหล่านี้ สามารถสร้างความสุข ให้แก่ผู้ที่ได้ลิ้มลอ งอาหารจานนั้นๆได้ นอกจากนี้ ยังเน้นในเรื่องวัตถุดิบ หรือส่วนผสมที่ใช้ เพราะอาหารที่ดีต้องมีพื้นฐานมาจาก วัตถุดิบที่มีคุณภาพ ต้องเป็นวัตถุดิบ ที่สดสะอาด นำมาประกอบอาหาร ที่ให้ประโยชน์ทางโภชนาการต่อร่างกาย

แต่หากจะถามว่า สูตรอาหารแบบ สโลว์ฟู้ด ที่แจกแจงว่ามีส่วนผสมอะไรนั้น คงไม่สามารถบอกได้ เนื่องจาก สโลว์ฟู้ด Food เป็นแนวคิด ในการใช้ชีวิต ซึ่งหมายรวมถึง การกินอาหารแต่ละมื้อด้วย สโลว์ฟู้ด ไม่จำเป็น ต้องเป็น อาหารหรู ที่ปรุงอย่างประณีต ตามโรงแรมหรู หรือภัตตาคาร ระดับห้าดาว เสมอไป อาหารที่เรากินในแต่ละวัน สามารถทำให้เป็น สโลว์ฟู้ด ได้ เช่น อาหารง่ายสุดฮิตอย่างแซนด์วิช สามารถ กลายเป็น สโลว์ฟู้ด ได้ โดยการเลือกใช้ ขนมปังโฮลวีตแทนขนมปังขาว สอดไส้ด้วย ไก่อบหรือหมูอบ ที่ผ่านขั้นตอนการปรุง อย่างถูกวิธี ใส่ผักสด สะอาดอย่าง ผักกาดหอมหรือมะเขือเทศ เพิ่มรสชาติอีกนิดด้วยมัสตาร์ด และสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้คือ ต้องนั่งลง กินอาหารมื้อนั้น ที่โต๊ะ อย่ารีบทาน ค่อยๆดื่มด่ำกับทุกๆรสชาติที่สัมผัสได้ อาจเพิ่มอรรถรสด้วยบทสนทนากับคนรู้ใจ แค่นี้ คุณก็สามารถ รับประทานอาหาร และมีความสุขกับชีวิตแบบ Slow Food ได้

ส่วนร้านอาหารใดจะได้เป็นร้านอาหารแบบ สโลว์ฟู้ด คุณแฟรงค์บอกว่า "ไม่ว่าร้านอาหารใด ก็สามารถเป็นสโลว์ฟู้ด หากรายการ อาหารต่างๆ ที่อยู่ในเมนู วัตถุดิบที่เลือกมาปรุง เป็นวัตถุดิบที่ผลิตในประเทศ หาได้ในในท้องถิ่น" ยกตัวอย่างเช่น คุณอยากจะมีของหวาน ซักรายการ ที่ทำจากสตรอเบอร์รี่ คุณสามารถระบุลงไป ให้ลูกค้าทราบได้ว่า สตรอเบอร์รี่ ที่คุณใช้นั้นมาจากเชียงใหม่ ปลูกที่เชียงใหม่ ไม่ใช่ สตรอเบอร์รี่ ที่มาจากชิลี หรือแคลิฟอร์เนีย แต่เป็นสตรอเบอร์รี่ ของประเทศไทย ดังนั้นก็จะสดกว่าเพราะใช้เวลาในการขนส่งน้อยกว่า และควรภูมิใจเพราะเป็นสตรอเบอร์รี่ที่คนไทยปลูกเอง พูดง่ายๆ คือเป็นการสนับสนุนสินค้าเกษตรกรรมในประเทศ

ไม่ว่าร้านอาหารใด ก็สามารถเป็น สโลว์ฟู้ด หากรายการ อาหารต่างๆ ที่อยู่ในเมนู วัตถุดิบที่เลือกมาปรุง เป็นวัตถุดิบที่ผลิตในประเทศ หาได้ในในท้องถิ่น

นอกจากนี้ผู้ปรุงอาหาร ต้องมีความเป็น สโลว์ฟู้ด คือ ต้องใส่ใจทุกๆรายละเอียด ทุกๆขั้นตอนในการปรุง คำนึงถึงลูกค้า ที่มารับประทาน อาหาร อยากให้พวกเขาได้กินอาหารจานที่รสเลิศที่สุด อร่อยที่สุด มีความสุขจากอาหารที่คุณปรุง .. หรือหากคุณอยากทำอาหารแบบ สโลว์ฟู้ด ทานที่บ้าน คุณก็สามารถทำได้ โดยการใส่ใจเวลา ไปซุปเปอร์มาร์เก็ต เลือกซื้อของ ให้สังเกตสักนิดว่า สิ่งที่คุณจะซื้อนั้น ผลิตใน ประเทศไทย หรือเปล่า ปลอดสารพิษมั้ย ผ่านการตรวจสอบที่ถูกต้องหรือเปล่า แล้วนำกลับมาปรุงอย่างใส่ใจ .. ใช่ครับคำนี้ ใส่ใจ .. จากนั้น คุณก็มีความสุข กับอาหารที่คุณทำ กับสมาชิกในครอบครัว .. ไม่ว่าใคร ไม่ว่าอาหารร้านใดสามารถเป็น สโลว์ฟู้ด คุณทำได้ครับ และผมอยากจะ สนับสนุนความคิดนี้ ให้คนไทยได้รับรู้และปฏิบัติกัน"

ดังนั้น อาหารแบบ สโลว์ฟู้ด จึงเป็นอาหารที่มีเอกลักษณ์ (หรืออย่างที่ชาวตะวันตกเรียกว่ามี taste) มีรสชาติ ที่เป็นจุดเด่น ของชาติ หรือท้องถิ่นนั้นๆ ใช้วัตถุดิบที่ผลิต และหาได้ในท้องถิ่น ได้รับการปรุงอย่างประณีต ใส่ใจ ในทุกๆ รายละเอียด ทุกขั้นตอน และการกิน อาหาร แบบ สโลว์ฟู้ด เป็นการกินอาหารที่ผู้กินสามารถลิ้มลองสัมผัส และมีความสุขกับอาหารที่กินได้อย่างแท้จริง

ด้วยอารยธรรมอุตสาหกรรม เราต่างตกเป็นทาส ของความรวดเร็ว และยอมจำนน ต่อเชื้อไวรัส ร้ายกาจ ตัวเดียวกัน นั่นก็คือชีวิตที่รีบร้อน ซึ่งได้รบกวน รุกล้ำเข้าไป ในชีวิตส่วนตัว และบังคับเรา ให้รับประทานอาหารอย่าง "แดกด่วน ยัดเร็ว"

ศตวรรษของเราเริ่มต้น และพัฒนาขึ้น ด้วยอารยธรรมอุตสาหกรรม เราต่างตกเป็นทาส ของความรวดเร็ว และยอมจำนน ต่อเชื้อไวรัส ร้ายกาจ ตัวเดียวกัน นั่นก็คือชีวิตที่รีบร้อน ซึ่งได้รบกวน รุกล้ำเข้าไป ในชีวิตส่วนตัว และบังคับเรา ให้รับประทานอาหารอย่าง "แดกด่วน ยัดเร็ว" เพื่อให้สมศักดิ์ศรี ความเป็นมนุษย์ เราจึงควรปลดปล่อย ตัวเองจากความเร่งร้อน ก่อนที่ความเร่งร้อน จะทำให้ชีวิตของเราหมดคุณค่าลง การป้องกันที่ดี ควรเริ่มต้นที่โต๊ะอาหาร ด้วยการรับประทานแบบ สโลว์ฟู้ด ซึ่งจะทำ ให้เราได้ค้นพบ รสชาติอาหาร ที่แท้จริง และ ลักษณะเฉพาะ ของอาหาร แต่ละประเภทอีกครั้ง อีกทั้งยังเป็น การสืบสานศิลปะ การปรุงอาหารแบบดั้งเดิม รวมทั้งขจัดผลกระทบ ของอาหารฟาสต์ฟูด ที่นับวันจะก่อให้เกิดแต่ผลเสียต่อร่างกายและการใช้ชีวิต ที่มา : กินเปลี่ยนโลก http://www.food4change.in.th/

เมื่อไม่นานมานี้มีผู้สื่อข่าวโทรศัพท์มาพูดคุยว่าอยากได้วิทยากรที่สามารถให้ข้อมูลและแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องสโลว์ฟู้ดส์ (Slow Foods) จึงถามกลับไปว่าสโลว์ฟู้ดส์ที่พูดถึงสะกดอย่างไร เนื่องจากไม่เคยได้ยินมาก่อน ก็เลยถึงบางอ้อว่าก็ Slow ที่แปลว่าช้า ตรงกันข้ามกับคำว่าฟาสต์ Fast) ที่แปลว่าเร็ว
เมื่อได้สอบถามนักวิชาการหลายท่านก็ไม่ได้ให้ความสนใจนัก โดยมองว่าเป็นเพียงกระแสด้านสุขภาพ ซึ่งความจริงแล้วในวงการสุขภาพหรือวงการโภชนาการก็จะมีกระแสต่างๆ เข้ามาเรื่อยๆ แม้นักโภชนาการจะให้คำแนะนำว่าการกินอาหารตามโภชนบัญญัติเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับสุขภาพแล้วก็ตาม แต่กระแสต่างๆ ก็เข้ามาเรื่อยๆ เป็นต้นว่าที่ผ่านมามีกระแสของเรื่องกินตามธาตุ กินตามกรุ๊ปเลือด น้ำอาร์.ซี. น้ำลูกยอ ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารชนิดต่างๆ เป็นต้น ทำให้คนเราต้องเรียนรู้เพื่อที่จะได้รู้ทันและเข้าใจ ทั้งนี้ก็เพื่อกินสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อสุขภาพนั่นเอง
อาหารฟาสต์ฟู้ดส์เป็นอาหารที่ต้องการความรวดเร็ว ทำง่ายๆ กินเร็วๆ ไม่พิถีพิถัน ส่วนใหญ่เรามักจะนึกถึงอาหารตะวันตก เช่น แซนด์วิช ฮอตดอก แฮมเบอร์เกอร์ พิซซา เป็นต้น อาหารเหล่านี้เมื่อพิจารณาถึงคุณค่าทางโภชนาการพบว่าเป็นอาหารที่มีสัดส่วนของสารอาหารไม่ดี คือให้พลังงานสูง โปรตีนและไขมันสูง ให้เส้นใยอาหารต่ำ จะเห็นได้ว่ามีผักเป็นส่วนประกอบน้อยมาก และบางคนเมื่อกินก็ยังเขี่ยผักออก ยิ่งในปัจจุบันนักวิชาการด้านโภชนาการของประเทศทางตะวันตกเองก็วิตกกังวลกันมาก เมื่อพบว่าคนส่วนใหญ่ของประเทศตนมีภาวะโภชนาการเกินมากขึ้น อีกทั้งอาหารฟาสต์ฟู้ดส์เหล่านี้นับวันขนาดของชิ้นอาหารก็ใหญ่ขึ้น ทำให้คนกินได้รับพลังงานมากขึ้น ส่งผลให้ประเทศชาติต้องสูญเสียเงินจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ในการรักษาดูแลผู้ที่มีปัญหาโภชนาการเกินจนเกิดโรคต่างๆ ไม่ว่าอ้วน ไขมันในเลือดสูง หัวใจขาดเลือด เบาหวาน เป็นต้น ซึ่งโรคเหล่านี้เป็นโรคเรื้อรังที่รักษาดูแลยาก และใช้เวลาในการรักษาเป็นระยะเวลานาน
นอกจากนี้คนบางกลุ่มมีความเห็นว่าการกินอาหารฟาสต์ฟู้ดส์ทำให้คนเราขาดความละเมียดละไม ขาดความพิถีพิถัน มีชีวิตที่รีบเร่ง ประกอบกับอาหารฟาสต์ฟู้ดส์มีสัดส่วนของสารอาหารที่ไม่สมดุล ทำให้คนที่นิยมกินอาหารเหล่านี้เป็นประจำเกิดปัญหาสุขภาพ ส่งผลให้มีการรวมกลุ่มกันของคนไม่ชอบและปฏิเสธอาหารฟาสต์ฟู้ดส์ก่อตั้งสมาคมอาหารสโลว์ฟู้ดส์ขึ้นเป็นครั้งแรกในอิตาลีเมื่อ พ.ศ. 2529 แล้วจึงกระจายออกไปยังประเทศต่างๆ แม้แต่ในประเทศไทย
สโลว์ฟู้ดส์เป็นรูปแบบของการกินอาหารที่คิดค้นขึ้นโดยนักหนังสือพิมพ์ชาวอิตาเลียนชื่อคาร์โล เปตรินี (Carlo Petrini) เนื่องจากในช่วงปี พ.ศ. 2529 ในประเทศอิตาลีได้มีร้านอาหารประเภทฟาสต์ฟู้ดส์เกิดขึ้นอย่างมากมาย ทำให้คาร์โลซึ่งเป็นคนไม่นิยมการกินอาหารประเภทฟาสต์ฟู้ดส์และไม่นิยมใช้ชีวิตเร่งรีบชักชวนเพื่อนที่มีแนวคิดเหมือนกันมาร่วมก่อตั้งสมาคมสโลว์ฟู้ดส์ขึ้น โดยกลุ่มคนในสมาคมนี้มีแนวคิดที่เหมือนกัน คือให้ความสำคัญกับเรื่องอาหารการกิน การอนุรักษ์และส่งเสริมอาหารท้องถิ่น ให้ความสำคัญกับศิลปะในการปรุงอาหาร คือเลือกกินอาหารที่ปลูกหรือผลิตในท้องถิ่นที่อาศัย โดยมีความเห็นว่าจะได้อาหารที่มีความสดมากกว่า เพราะไม่ต้องเสียเวลากับการขนส่ง และพืชผักที่ปลูกในท้องถิ่นมักไม่มีการใช้สารเคมี ปลูกในปริมาณที่ไม่มากนัก นอกจากนี้ผู้ผลิตอาหารสโลว์ฟู้ดส์จะใส่ใจในทุกขั้นตอนของการผลิตอาหาร มีความสุขในขณะปรุง อาหารทุกจานที่ผลิตได้จึงมีรสชาติอร่อย และใส่ใจจนถึงขั้นตอนที่ลูกค้ามากินอาหาร อาหารสโลว์ฟู้ดส์จึงเป็นอาหารที่มีศิลปะ มีความประณีต ต่างจากอาหารในปัจจุบันที่ผลิตในปริมาณมากๆ จากโรงงานอุตสาหกรรมอาหาร
สมาคมหรือชมรมอาหารสโลว์ฟู้ดส์ได้เลือก “หอยทาก” เป็นสัญลักษณ์ของสมาคม ด้วยเหตุผลว่าหอยทากเป็นสัตว์ที่ใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายไม่เร่งรีบ ไม่สนใจสิ่งแวดล้อม ค่อยๆ คืบค่อยๆ คลานไปเรื่อยๆ ดูมีความสุข การกินอาหารก็ไม่เร่งรีบ เหมือนกับคนในสมาคมสโลว์ฟู้ดส์ ดังนั้นหากต้องการกินอาหารสโลว์ฟู้ดส์ก็ให้สังเกตสัญลักษณ์หอยทาก เพราะร้านอาหารหรือภัตตาคารที่ขายอาหารสโลว์ฟูดส์จะแสดงสัญลักษณ์รูปหอยทากให้เห็น
การแพร่กระจายของสมาคมอาหารสโลว์ฟู้ดส์ไปยังประเทศต่างๆ ยังเป็นไปอย่างไม่รวดเร็วนัก ปัจจุบันมีรายงานว่าสมาคมนี้มีสมาชิกประมาณ 80,000 คน กระจายอยู่ใน 100 ประเทศ โดยเปิดสำนักงานในสวิสเซอร์แลนด์เมื่อปี พ.ศ. 2538 ส่วนในเยอรมนีเปิดสำนักงานใน พ.ศ. 2541 เปิดในอเมริกาปี พ.ศ. 2543 ในฝรั่งเศสปี พ.ศ. 2546 และในญี่ปุ่นเมื่อ พ.ศ. 2548 โดยสมาคมนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อดำรงและส่งเสริมอาหารท้องถิ่น ซึ่งครอบคลุมทั้งกระบวนการทำอาหารและอนุรักษ์ความเป็นเอกลักษณ์ของอาหารท้องถิ่น ตลอดจนส่งเสริมการให้ความรู้เรื่องของรสชาติอาหาร ทั้งนี้ใน พ.ศ. 2547 คาร์โล เปตรินี และแมสซิโม มอนตานารี ได้ร่วมกันเปิดการเรียนการสอนเกี่ยวกับบริโภคศาสตร์ที่ประเทศอิตาลี เพื่อรณรงค์ให้ผู้คนตระหนักถึงการกินอาหารที่ดีและการมีโภชนาการที่ดี สำหรับประเทศไทย อาหารสโลว์ฟู้ดส์ยังไม่เป็นที่รู้จักในหมู่คนไทยนัก เพราะเพิ่งเริ่มเข้ามาในเมืองไทย โดยผู้ที่นำสโลว์ฟู้ดส์เข้ามาเผยแพร่ในเมืองไทยคือแฟรงค์ แกรสมันน์ ซึ่งเป็นผู้อำนวยการฝ่ายอาหารและเครื่องดื่มที่โรงแรมดุสิตธานี ในขณะนี้หากคุณผู้อ่านสนใจและต้องการกินอาหารสโลว์ฟู้ดส์น่าจะหากินได้ยากหน่อย เพราะในเมืองไทยเท่าที่ทราบมีเพียง 2 แห่ง คือที่โรงแรมดุสิตธานี และอีกแห่งอยู่ที่จังหวัดภูเก็ต
คนยุคปัจจุบันให้ความสำคัญกับเรื่องเศรษฐกิจ ทำให้วิถีชีวิตเปลี่ยนแปลงไปสู่สังคมที่มีเวลาสำหรับการดูแลตนเองน้อยลง นำเรื่องของเศรษฐกิจเรื่องของเงินมาเป็นตัวกำหนดชีวิตความเป็นอยู่ของตนเอง ต้องทำงานทำมาหากินเพื่อให้ได้เงินมากๆ เพื่อซื้อความสุขของตนเองและครอบครัว ทำให้เวลาที่จะใส่ใจในเรื่องอาหารการกินมีน้อยลง กินอะไรก็ได้ที่ไม่ต้องใช้เวลามาก อีกทั้งกินเพียงเพื่อดับความหิวเท่านั้น กลุ่มคนในสมาคมสโลว์ฟู้ดส์จะมองตรงข้าม โดยจะให้ความสำคัญกับเรื่องอาหารการกิน ซึ่งในมุมมองของผู้เขียนจะนึกถึงสังคมไทยยุคเก่าๆ จะเห็นได้ว่าอาหารในสมัยที่ย้อนกลับไปสัก 50-60 ปีที่ผ่านมาน่าจะจัดเป็นสโลว์ฟู้ดส์ได้เช่นกัน เพื่อให้เห็นภาพชัดเจน อยากให้คุณผู้อ่านย้อนนึกไปถึงกาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวานในสมัยสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ 2 เพราะมีทั้งศาสตร์และศิลป์ในการปรุงอาหารทั้งคาวหวาน อีกทั้งสังคมไทยในสมัยก่อนพืชผักสวนครัวก็มีอยู่ในบริเวณบ้าน ไม่เช่นนั้นก็มีการแลกเปลี่ยนกัน การปรุงอาหารมีความประณีตหลากหลายเพราะกินเป็นสำรับ และยังมีรายละเอียดว่าอาหารอะไรกินกับอะไรจึงจะเข้ากันและอร่อย กินของคาวเสร็จแล้วต้องกินผลไม้หรือขนมหวานตบท้าย เป็นต้น และในแต่ละภาคแต่ละท้องถิ่นของไทยก็ยังมีอาหารพื้นบ้านของตนเอง เช่น ภาคใต้มีแกงเหลือง แกงไตปลา, ภาคเหนือมีน้ำพริกอ่อง น้ำพริกหนุ่ม, ภาคอีสานมีส้มตำ แกงอ่อม, ภาคกลางมีน้ำพริกกะปิปลาทู แกงเขียวหวาน ซึ่งล้วนมีรสชาติอร่อยและต้องใช้ความประณีตใส่ใจในทุกขั้นตอนตั้งแต่วัตถุดิบ
ในด้านโภชนาการ สโลว์ฟู้ดส์น่าจะมีข้อดีตรงที่ได้กินอาหารที่เป็นธรรมชาติ กินอาหารในท้องถิ่นซึ่งมีความสดและคงไว้ซึ่งคุณค่าทางโภชนาการมากกว่าอาหารที่ต้องขนส่งมาจากที่ไกลๆ ซึ่งจะทำให้คุณค่าทางโภชนาการสูญเสียไปในระหว่างการขนส่ง โดยเฉพาะวิตามิน นอกจากนี้ในเรื่องความปลอดภัยของอาหาร หากเป็นพืชผักท้องถิ่นอาจไม่ใช้หรือใช้สารเคมีน้อยกว่าพืชที่ปลูกในฟาร์มใหญ่ อาหารที่มีความพิถีพิถันในการปรุงเพื่อกินเพียงมื้อเดียวไม่จำเป็นต้องใช้สารเคมีประเภทสารกันบูด กันเชื้อรา จึงทำให้ลดความเสี่ยงต่อโรคมะเร็ง ในมุมมองของผู้เขียน การกินอาหารสโลว์ฟู้ดส์ตามแบบดั้งเดิมของผู้ก่อกำเนิดโดยไม่มีการดัดแปลงอาจเป็นเรื่องยากลำบากในสังคมที่ไม่มีความพร้อมทางเศรษฐกิจนัก แต่เราอาจเลือกข้อดีบางอย่างในอาหารสโลว์ฟู้ดส์มาใช้ เช่น การกินอาหารสด กินอาหารท้องถิ่น เป็นต้น
สำหรับคนไทยแล้ว เรามีรูปแบบอาหารที่ดีทั้งในด้านความหลากหลายในเรื่องของรสชาติและคุณค่าทางโภชนาการ การกินอาหารแบบไทยๆ โดยพยายามดัดแปลงให้เหมาะสมกับแต่ละคนแต่ละครอบครัวน่าจะเป็นสิ่งที่ดี โดยควรให้ความสำคัญกับเรื่องสุขอนามัยและกินให้ครบถ้วนทั้ง 5 หมู่ด้วย ที่สำคัญอย่าลืมออกกำลังกาย เท่านี้คุณก็สามารถสร้างสุขภาพดีให้กับตัวเองได้
ที่มา : http://www.gourmetthai.com/newsite/nutrition/nutrition_detail.php?content_code=CONT372

Read more »

นวัตกรรม แปรรูปอาหารจากธรรมชาติ เพื่อสุขภาพ ปลอดสารเคมี

Read more »

ข้อมูลเปรียบเทียบผลิตภัณฑ์ Kuu Ne คูเน่ เครื่องปรุงครบรส จากธรรมชาติ เพื่อสุขภาพ

Read more »

เกล็ดเล็กๆ กับการสร้างความสุขให้ชีวิต

"คนที่มีความสุขที่สุด ดูเหมือนจะเป็นคนประเภทที่ไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษที่จะต้องมีความสุข พวกเขาแค่เลือกที่จะมีความสุขเท่านั้นเอง"

ถ้าเราอยากสร้างสรรค์ความสุขให้กับชีวิตตนเอง เราก็ต้องเริ่มทำความเข้าใจและปรับปรุงแบบมุมมองความคิดของเราเสียก่อน ที่จริงแล้วมันเป็นเรื่องของการเลือกที่จะมองเท่านั้นเอง คนที่เลือกจะมองคนอื่นในแง่ร้าย ก็จะมีแต่น้ำขุ่นๆ อยู่ในใจของเขาเอง แต่คนที่เลือกจะมองคนอื่นและสิ่งต่างๆ ในแง่ดี ในใจก็ย่อมจะมีแต่น้ำใสๆ ที่นำความฉ่ำเย็นมาสู่จิตใจได้ตลอดไป

การรับของขวัญ

ทุกครั้งที่รับของขวัญของฝากจากคนอื่นไม่ว่าจะเป็นสิ่งเล็กน้อยหรือของขวัญชิ้นใหญ่เท่าใด หน้าที่ของคนที่เป็นผู้รับจะต้องแสดงความยินดีที่ได้รับและแสดงความชื่นชมต่อสิ่งของนั้น และแสดงความขอบคุณอย่างจริงใจด้วยท่าทีที่มีความยินดีปรีดาเป็นพิเศษ เพราะการแสดงออกเช่นนั้นแหละคือสิ่งสำคัญที่ผู้รับของขวัญแสดงตอบกลับไปให้กับผู้ให้ การแสดงออกของผู้รับที่มีความสุขจะทำให้ผู้ให้รู้สึกภาคภูมิใจและมีความสุขด้วยเช่นกัน ไม่ใช่คุณจะมีความสุขใจแต่เพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น แต่คุณยังเรียนรู้ที่จะรักและเรียนรู้ที่จะมอบความสุขกลับไปให้กับตัวผู้ให้อีกด้วย อย่าเพียงแต่กล่าวคำขอบคุณตามมารยาทสังคมเท่านั้น แต่จงแสดงความกระตือรือร้นและความปลาบปลื้มใจในการรับของขวัญชิ้นน้อยชิ้นใหญ่ทุกๆ ชิ้นเสมอไป

 

เหตุแห่งความสุขที่แท้จริง

ผู้ทำดีย่อมได้ดี ผู้ทำชั่วย่อมได้ชั่ว ๏ สิ่งปรารถนาของมนุษย์ อันความสุขย่อมเป็นที่ปรารถนาของคนทุกๆ คน และทุกๆ คนย่อมเคยประสบความสุขมาแล้ว ความสุขเป็นอย่างไร จึงเป็นที่รู้จักกันอยู่ ในเวลาที่กายและจิตใจอิ่มเอิบ สมบูรณ์ สบาย ก็กล่าวกันว่าเป็นสุข ความสุขจึงเกิดขึ้นที่กายและใจนี่เอง ๏ ความสุขทางร่างกาย สำหรับกายนั้น เพียงให้เครื่องอุปโภคบริโภคพอให้เป็นไปได้ก็นับว่าสบาย แม้กายสบายดังกล่าวมานี้ ถ้าจิตไม่สบาย กายก็พลอยซูบซีดเศร้าหมองด้วย ส่วนกายเมื่อไม่สบายด้วยความเจ็บป่วย หรือด้วยความคับแค้นอย่างใดอย่างหนึ่ง ถ้าจิตยังร่าเริงสบายอยู่ ก็ไม่รู้สึกว่าเป็นทุกข์เป็นร้อนเท่าใดนัก และ ความไม่สบายของกายก็อาจบรรเทาไปได้ เพราะเหตุนี้ความสุขจิตสุขใจนั่นแลเป็นสำคัญ ๏ ความสุขทางจิตใจ อันความสุขทางจิตใจนี้ คิดๆ ดูก็เห็นว่าหาได้ไม่ยากอีก เพราะความสุขอยู่ที่จิตใจของตนเอง จักต้องการให้จิตเป็นสุขเมื่อใดก็น่าจะได้ ใครๆ เมื่อคิดดูก็จักตองยอมรับว่าน่าคิดเห็นอย่างนั้น แต่ก็ต้องยอมจนอีกว่า สามัญชนทำไม่ได้เสมอไป เพราะยังต้องการเครื่องอุปกรณ์แห่งความสุข มีเงินทอง เครื่องอุปโภคบริโภค เป็นต้น ถ้าเครื่องอุปกรณ์แห่งความสุขขาดไป หรือมีไม่เพียงพอ ก็ทำให้เป็นสุขมิได้ นี้เรียกว่ายังต้องปล่อยใจให้เป็นไปตามเหตุการณ์อยู่ ข้อนี้เป็นความจริง เพราะเหตุฉะนี้ ในที่นี้จึงประสงค์ความสุขที่มีเครื่องแวดล้อม หรือที่เรียกว่า สุขสมบัติ อันเป็นความสุขขั้นสามัญชนทั่วไป ๏ ความสุขอยู่ที่ไหน ? คิดดูเผินๆ ความสุขนี้น่าจักหาได้ไม่ยาก เพราะในโลกนี้มีเครื่องอุปกรณ์แห่งความสุขแวดล้อมอยู่โดยมาก หากสังเกตดูชีวิตของคนโดยมากที่กำลังดำเนินไปอยู่ จักรู้สึกว่าตรงกันข้ามกับที่คิดคาด ทั้งนี้มิใช่เพราะเครื่องแวดล้อมอุดหนุนความสุขในโลกนี้มีน้อยจนไม่เพียงพอ แต่เป็นเพราะผู้ขาดแคลนความสุขสมบัติไม่ทำเหตุอันเป็นศรีแห่งสุขสมบัติ จึงไม่ได้สุขสมบัติเป็นกรรมสิทธิ์ ส่วนผู้ที่ทำเหตุแห่งสุขสมบัติ ย่อมได้สุขสมบัติมาเป็นกรรมสิทธิ์ เพราะเหตุนี้ ผู้ปรารถนาสุขจึงสมควรจับเหตุให้ได้ก่อนว่า อะไรเป็นเหตุของความสุข และอะไรเป็นเหตุของความทุกข์ ๏ เหตุแห่งความสุข และเหตุแห่งความทุกข์ บางคนอาจเห็นว่า เหตุของความสุขความทุกข์อยู่ภายนอก คือสุขเกิดจากสิ่งภายนอก มีเงินทอง ยศ ชื่อเสียง บ้านที่สวยงาม เป็นต้น ส่วนความทุกข์ก็เกิดจากสิ่งภายนอกนั้นเหมือนกัน บางคนอาจเห็นว่าความสุขความทุกข์เกิดจากเหตุภายใน ๏ เงื่อนไขของความสุข สิ่งภายนอกโดยมากถ้าเป็นส่วนที่ดี มีเงินทอง ยศชื่อเสียง เป็นต้น ก็เป็นที่ปรารถนาตรงกันของคนเป็นอันมาก จึงต้องมีการแสวงหาแข่งขั้นกันโดยทางใดทางหนึ่ง เมื่อได้มาก็ให้เกิดความสุขเพราะสมปรารถนาบ้าง เพราะนำไปเลี้ยงชีพตน และผู้อื่นให้อิ่มหนำสำราญบ้าง สิ่งภายนอกย่อมอุดหนุนความสุขฉะนี้ แต่สิ่งภายนอกเป็นของไม่ยั่งยืน แปรเปลี่ยนอยู่เสมอ ความสุขที่เกี่ยวเกาะติดอยู่ก็ต้องแปรเปลี่ยนไป ความทุกข์จึงปรากฏขึ้นติดๆ กันไปทีเดียว ความสุขเช่นนี้เป็นความสุขที่ลอยไปลอยมา หรือเรียกว่าเป็นความสุขลูกโป่ง และในความแสวงหา ถ้าไม่ได้หรือได้สิ่งที่ไม่ชอบก็ให้เกิดความทุกข์ เพราะไม่สมปรารถนา ขอขอบคุณเนื้อหาข่าว คุณภาพดี โดย: พระประวัติและปฏิปทา สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช

Read more »

ร้านอาหารชูสุขภาพ SMEs ไทย... สู่ตลาดโลก

คุณรู้หรือไม่ คนไทยกินอาหารนอกบ้านเฉลี่ยวันละ 2 มื้อ  หรือ เทียบเท่า 65% - 75 % ที่เรากินอาหารนอกบ้าน มีทั้งความหวาน ความมัน ความเค็ม และสารเคมีปรุงแต่งกลิ่น สี รส  

ที่สำคัญเรากินอาหารเกินความจำเป็นของร่างกาย เปลี่ยนจากแป้ง เป็นน้ำตาล และไขมันในที่สุด ซึ่งหมายถึงว่าเรากำลังฝากท้องไว้กับพ่อค้า แม่ค้าที่เราไม่รู้จัก ทำอาหารที่มีคุณภาพให้เราดีแค่ไหนหรือแค่อร่อยกับสารเคมีปรุงแต่งที่คนกินก็ชอบหลอกตัวเองไปวันๆ ดังเช่น คนที่ทำงานหนักมาทั้งชีวิตเก็บหอมรอมริดเพื่อให้มีชีวิตที่ดีและมั่นคงในวันหน้า สุดท้ายก็มาจบลงด้วยที่ใช้เงินที่เก็บมาทั้งชีวิตเพื่อรักษาเยียวยาการเจ็บป่วยจากโรคภัยด้วยสุขภาพที่แย่ๆ ไม่ได้ดูแลมาแต่ต้น ซึ่งจากสถิติ คนไทยทุก 6 คนจะมีความเสี่ยงต่อโรคที่เกิดจากการกิน ไม่ว่าจะเป็นโรคอ้วน ความดัน เบาหวาน หัวใจ หลอดเลือด ไขมัน สารก่อมะเร็ง ซึ่งส่วนใหญ่มาจากการกินอาหารนอกบ้าน ไม่ว่าจะเป็น ข้าวแกง อาหารตามสั่ง อาหารจานด่วน รวมทั้งอาหารสำเร็จรูป

 " ทุกมื้ออาหาร ทุกครั้งที่เคี้ยวคุณเคยรู้หรือตระหนักหรือไม่ แท้จริงแล้วเรากินอะไรเข้าไปบ้าง "

TPBS รายการ Fat Fact ความจริงรอบพุง - ร้านอาหารชูสุขภาพ

http://www.youtube.com/watch?v=U-28h8j3FOo

ถึงเวลาแล้วที่ผู้บริโภคต้องเลือกร้านค้าร้านอาหารที่  ใส่ใจผู้บริโภคใช้วัตถุดิบและ

เครื่องปรุงอาหารที่ดีมาประกอบอาหารให้เรากินเพื่อให้มีสุขภาพที่ดี

 ด้วยจิตสำนึก " ลูกค้าคุณ ลูกค้าเรา สร้างคุณค่าร่วมกัน "

แม้ว่ากระทรวงสาธารณสุข สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ สสส. และหน่วยงานอื่นๆ ภาครัฐ ได้รณรงค์ให้ประชาชนรับรู้ และมีส่วนร่วมในการดูแลสุขภาพที่ดี หากแต่คนส่วนใหญ่มาให้ความสำคัญตอนที่เข้าสู่วัยสูงอายุ ซึ่งเป็นการดูแลที่ปลายเหตุและค่อนข้างยากในการปรับปรุงแก้ไข ด้วยการสะสมกอร์ปกับความเสื่อมของอวัยวะทำให้โอกาสที่จะกลับมาใช้ประโยชน์ให้ใกล้เคียงปกติมีความเป็นไปได้น้อย ดูตัวอย่างจากรายการทีวี จะเห็นข่าวอยู่บ่อยครั้งที่ พณฯ  สส. สว. ผู้แทน มีปัญหาสุขภาพแล้วต้องหามไป รพ.อยู่บ่อยครั้ง แม้ว่าจะมีร้านอาหารเมนูชูสุขภาพ ที่ครัวรัฐสภา ก็ตาม นั้นหมายถึง การดูแลสุขภาพที่ดี ทั้ง อาหาร อารมณ์ ออกกำลังกาย ล้วนแล้วแต่ต้องหมั่นทำเป็นประจำ และที่สำคัญการกินอาหารที่ดีมีประโยชน์เหมาะสมแก่วัยตามโภชนาการ ตั้งแต่เล็กกระทั่งเติบใหญ่ก็จะดีต่อสุขภาพโดยรวมของร่างกาย 

อย่างลืมนะ สุขภาพกาย ใจ จิต คิดดี ทำดี มีความสุข 

สนับสนุนโดย Kuu Ne คูเน่ ... โภชนาการคุณค่า เพื่อชีวิตที่ยืนยาว

www.facebook.com/kuunepage

Read more »